Zonder Ineke van der Burg

De poster voor de expositie in Persingen in juli 2024 was de eerste waar de naam van Ineke niet meer op stond. Vanaf het begin van KADK was de artistieke en sociale inbreng van Ineke van grote betekenis voor onze groep. Met haar karakteristieke verschijning, haar eigen wereld van mensjes in haar kunstwerken en haar onmiskenbare stemgeluid. We hebben aan veel mooie exposities gewerkt en genoten van de inbreng van Ineke en ook van haar humor. En haar grote schare fans. Haar (en onze) grootste fan, haar zus Mary, moeten we sinds augustus 2024 ook missen.

Op onze site staan op de pagina van Ineke maar drie regeltjes over haarzelf, ja, ze was bescheiden. Een van die regels zegt dat ze de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten heeft gevolgd. Daar kwam ze bij Tineke den Dulk in de groep. Ook bij KADK vormden ze bijna een tweeling die ook in één adem genoemd kon worden Ineke-en-Tineke. Ineke reed hun en hun werk naar alle diverse expositie locaties door het land. In Amsterdam hebben ze met zijn tweeën een keer uren rondgedoold omdat TomTom het ook niet meer wist. Toen exposeerden we voor de tweede keer bij Galerie De Stoker, waar ze aankwamen toen de rest van ons al op het punt stond om weer te vertrekken.

“Ik kan nog niet bevatten dat het echt waar is” Zei Tineke mij, toen ze net gehoord had dat Ineke is overleden. Vanaf hun 19e zijn ze samen (op)gegroeid als kunstenaar. Samen exposeren, samen op vakantie, elkaar getekende brieven sturen en dagelijks contact. Ook werd dat de laatste tijd, doordat Ineke’s gezondheid achteruit ging, allemaal wat ingewikkelder. De mooie en dierbare herinneringen komen nu vooraan te staan.

Ik kan niet anders dan Ineke enorm waarderen voor haar grote betekenis voor ons kunstenaarscollectief. Ze heeft mede vormgegeven aan de mooie groep mensen die we nu zijn. En mij persoonlijk en ik denk anderen met mij, geïnspireerd en aangeraakt.

De foto is van Tineke